siódemka

Niedawno Paula odznaczyła mnie przyjemnym wyróżnieniem Lovely Blog Award. Niestety każde miłe wydarzenie ma swoje następstwa. W tym przypadku jest to obowiązek wyspowiadania się z 7 tajemnic o sobie, o których dotychczas się na blogu nie wspominało. Muszę przyznać, że w przypadku pisania bloga od lat sprawa się mocno komplikuje. Po prostu wydaje mi się, że raczej nie ma już rzeczy,  których o sobie nie napisałam albo w notkach, albo w komentarzach na zaprzyjaźnionych blogach. Po długim i żmudnym namyśle udało mi się wysupłać jakąś marną siódemkę, w której być może będzie kilka niespodzianek:

 

1. Moją ulubioną porą czytania nie jest czas tuż przed zaśnięciem, ale sobotni późny poranek. Wtedy to targam do łóżka kanapki, herbatę i książkę i przesiaduję w nim często do popołudnia czytając długo i powoli.
2. Matka natura pokarała mnie za zamiłowanie do bajek Pana Perrault’a i obdarzyła rozmiarem stopy godnym Kopciuszka: numer 35. Niestety nie dodała do tego zestawu Dobrej Wróżki, która za pomocą czarodziejskiej różdżki zajęłaby się doborem odpowiednich pantofelków. Wobec tego od lat uprawiam uciążliwe wędrówki po sklepach obuwniczych w poszukiwaniu tego coraz bardziej unikatowego rozmiaru, a każdy wyjazd turystyczny musi mieć w programie zakup przynajmniej jednej pary butów.
3. W dzieciństwie byłam strasznym niejadkiem, żującym każdy kęs w nieskończoność. Dzięki temu, że spożycie jednego posiłku zajmowało mi średnio półtorej godziny miałam przeczytanych przez rodziców mnóstwo bajek i historyjek. W ten sposób usiłowano mnie zachęcić do intensywniejszego ruszania szczęką. Oczywiście bezskutecznie.
4. Nie umiem piec ciasta drożdżowego i pewnie nigdy się nie nauczę. Wystarczy, że przepis wspomina tylko o drożdżach, natychmiast rezygnuję z realizacji.
5. Od maleńkości nie lubię chodzić do cyrku. Smród, żałosne dowcipy klaunów, obskurne dekoracje, nigdy mnie nie bawiły, budziły niechęć, żeby nie powiedzieć odrazę. Apogeum cyrkowych okropności stanowi dla mnie tresura zwierząt, gdzie można zobaczyć trzymanego na codzień w miniaturowej klatce lwa nakłanianego do radosnych skoków przez obręcz. Istny koszmar!
6. Bananowy Czubek jest jedynym filmem Woodiego Allena, którego nie udało mi się dotychczas obejrzeć. Wszystkie pozostałe zaliczyłam, większość kilkakrotnie.
7. Uwielbiam aksamit. Gdyby to było możliwe obiłabym nim wszystkie moje fotele i kanapy, a potem sama spowiłabym się w miękkie welwetowe zawoje, najlepiej koloru ciemnej zieleni lub czerwonego wina.

 

To byłoby na tyle. A na koniec wyłamię się z przyjętej konwencji wyznaczania 16 następnych osób do stanięcia przy konfesjonale. Zrobię to tylko połowicznie, bo poproszę o to osiem autorek i autorów blogów:

1. Chihiro
2. bezszmer
3. czarę
4. nuttę
5. readeatslip
6. zosika
7. porządek alfabetyczny
8. snoopiego

zasady zabawy opisała Paula tutaj. 

mowa o: